αείδρομος

ἀείδρομος, -ον (Α)

(για τα αστέρια) αυτός που κινείται συνεχώς, ο αεικίνητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀεί + -δρόμος < δραμεῖν, απρμφ. αορ. β' τών ρημάτων θέω, τρέχω].